Vorstin Eleonora

Tekst:

Vorstin Eleonora

Binnen Nijwegen, in 1332 en 1342

“Steek vanen uit, van iedren top,
Gij Burgstad aan de Waal!
Blink grootscher, op uw heuvlenrij,
In feestelijken praal!

Het waslicht, in uw Slotkapel,
Met d’ochtendglans vereend,
Kaats’ flikrend weêr, van de altaarpracht
Op ’t grijze muurgesteent.

Versier met palm de Ridderzaal,
Die Caesars voetstap heugt!
Verkond, met helder klokgeklep,
Uws Graven Bruiloftsvreugd

Zij komt! Eleonora komt,
Aan Reinouds min verpand –
Zij! Koningszuster – Koningstelg –
De trots van Engeland!”

Deez’ Blijmaar snelde uw straten langs,
O Burgstad aan den vloed:
Daar kwam Leonoor, en Reinoud kwam,
Met luid geschal begroet!

Daar klonk, door ’t groenend ruim der zaal,
Nog eens het wellekom; –
En zegen daalt, aan ’t Echtaltaar,
Op Bruid en Bruidegom; –

En schooner blinkt Lenora’s oog,
Wanneer die zegen daalt,
Van ’t Maagdendom, dat bloemen strooit,
In zoeten zang herhaald.